Zaterdag 9 oktober j.l., een meer dan schitterende nazomerdag.
De prikkelende zon deed mij besluiten om de uitwedstrijd tegen Vitesse `63, uit het voor mij volstrekt onbekende Koekange, op de fiets te bezoeken.
Een uurtje langs ’s Heren-wegen, genieten van het mooie Reestdal, met een zwevende buizerd, die in zijn territorium op zoek is naar een maaltje, en, niet onbelangrijk voor mij, het observeren van edele viervoeters.
Tegelijkertijd, even denkend aan de renstal van FCOmmen, met de opkomende vraag: zijn de geblesseerden, Wesley Mulder, Jeroen Legebeke, Kok en Simons (De Tommy’s) alweer dichtbij een rentree?
In Balkbrug zie ik de lichtmasten van sportpark De Balk. Deze halen even weer de nare smaak van het gelijke spel tegen Avereest naar boven. “Doortrappen Rien, dat is geweest. Ze komen nog naar Ommen.”
Koekange, zo een kleine vlek binnen de gemeente De Wolden, dat ik aan een boer in de buurtschap De Stapel even navraag deed. ‘Koekange, ja dan zit je op de goede weg’, was zijn korte relaas.
Wanneer je dan door claxonnerende automobilisten (FC Ommen supporters ) wordt voorbij gesjeesd weet je het zeker.
Nog even in gedachten weer terug naar de wedstrijd tegen Sc Lutten, waar een gelijkspel voelde als een moeizame zege, maar in de blessuretijd werd ook dat ene punt FCOmmen ontnomen. Echter, deze drie punten kunnen niet verhoeden dat FCOmmen de strijd ook met Sc Lutten gaat winnen, zolang daar geen fusie met E.M.M.S gerealiseerd wordt!!
Vitesse `63 -FC Ommen werd helaas niet de wedstrijd van de wederopstanding. Een onnodige overtreding buiten het 16 meter gebied werd scherprechter deze middag. De pegel van Sander van Dijk was een klap die de Zwart -Blauw, Gele brigade niet meer te boven kwam.
De paardenman Gerrit Makkinga verwoorde in de pauze, onder het genot van een kop koffie, het beeld treffend met “Rien, Koekange is niet veel groter dan het Arriërveld, wij horen hier niet te spelen”. Daar kon ik alleen tegen inbrengen dat we dan zo snel mogelijk met vereende krachten uit deze klasse moeten komen. Alles is binnen de vereniging ingericht op de eerste klasse, en daar gaan we 100% ook naar toe, zo pareerde ik zijn bewoording.
Kort nog even terug naar de wedstrijd; deze verliep sportief, maar werd door de arbiter helaas ontsierd met 10 gele prenten. Dit was waarschijnlijk ook de mening van de dienstdoende rapporteur.
Terug op de Bike naar Ommen. Je vraagt je dan af, hoe kan het, met in de voorbereiding en de beker 34 doelpunten voor en slechts 4 tegen. Soms is voetbal niet te verklaren. De uitglijder tegen Avereest ligt voor mijn gevoel aan alles ten grondslag! Ik citeer mijn app aan Wim Merjenburgh.
‘De ploeg heeft steun en rust nodig. Het is een kantelpunt, kan zo de andere kant opslaan’.
Terug in het Reestdal, ontwaar ik de buizerd niet meer, die heeft de buit wel binnen!
Als ik wordt ingehaald door de aanvoerder van FC Ommen en zijn warme handzwaai beantwoord, weet ik het zeker, de nederlaag veroorzaakt niet alleen bij mij pijnscheuten, maar deze worden ook door de spelers gedeeld.
Daarom nogmaals mijn oproep ‘steun de spelers met positivisme’.
Gedeelde smart is halve smart!
Gelijk een paard dat zijn stal ruikt, zet ik er een tandje bij.
Met de al zakkende najaarszon achter mij, is het nog een klein stukje tot Ommen, waar mijn oude buurmeisje op mij wacht. Tot die tijd voel ik mij nog even, ……….. de EENZAME FIETSER!
Cultuur en historie FC Ommen. R. Habers.
