Voor altijd Jong!
Het verzoek van Gerrit Jan van Keulen om Jan Warmelink te interviewen kon ik om meerdere redenen niet weigeren. Daarvoor is mijn respect voor beiden te groot. Aanleiding was, zo onderstreepte van Keulen zijn verzoek, “Jan stopt met competitievoetbal, dit mogen we niet zomaar voorbij laten gaan”.
Zo kon het gebeuren dat op een mooie zomerse juli avond ik richting Giethmen fietste. De mooiste buurtschap van Ommen waar ik mijn hart voor altijd aan heb verpand, Giethmen je voelt het gewoon: goeie grond.
G.V.A.V
Als ik het kerkbrugje over fiets dan nemen de gedachten mij mee, hoe anders het ook in het sportieve leven had kunnen verlopen, als voetbalvereniging G.V.A.V. (Giethmen Vilsteren Achterveld) in navolging van Het Ommerkanaal daadwerkelijk was opgericht!
Het had het bestaansrecht van zowel OZC als OVC`21 sterk ondermijnd, want dan was ik op visite gegaan bij de voorzitter van GVAV. Het Geel -Zwarte clubvaantje dat nog steeds de voorspiegel siert, was dan Groen -Wit geweest.
Een uitgestrekte achterban met de grote Rooms-Katholieke gezinnen uit Visteren en van het achterveld, uit Giethmen de grote koppel jongs van wijlen Jans de Lange en Bernard Habers en last but not least de pareltjes van Herman en Anna Warmelink-Snel. Er was meer dan voldoende draagkracht geweest. Ook FC Ommen had een marginaal bestaan in de vierde klasse geleid. De oprichtingsdatum voor G.V.A.V. is nooit op een agenda verschenen!
Terug naar de werkelijkheid, op mijn agenda prijkt de naam van Jan Warmelink, de man die nog zo jong overkomt! Het arbeidzame, of beter geformuleerd, het vrijwilligersleven van Jan is niet op een a-4tje te pakken en daar zou ik hem ook ernstig tekort mee doen! Want het klaar staan voor een ander zit bij Jan in de genen! Daarom nu maar even tijd vrijmaken voor het grote Jan Warmelink interview, een ….biografie!
Het is nog niet eenvoudig om Jan thuis aan te treffen, dus schakel ik zijn broer Henk in. De verbouwde boerderij waar Jan als middelste van de vijf kinderen zijn geboortewieg op 9 februari 1959 voor het eerst heeft beslapen, wordt nu opgesierd met Meisters Henduk! Koeien zijn er niet meer, de opslagruimte wordt gevuld met brandhout, zoveel dat Ommen wel een jaar van het gas af kan!
Op zijn verbaasde vraag “Rien wat brengt je hierheen, een interview met mij, dat kan, wil je koffie?”.Als ik buiten zit en geniet van de zomerse avond, denk ik, ik ben precies op tijd, later op de avond kom ik erachter dat ik een half uur te vroeg ben!
Voordat ik een vraag afvuur hebben we al een onderwerp dat vroeger veel meer dan nu het ritme van het leven bepaalde, n.l. het geloof! Na de Catechisatie ging Jan onbevangen belijdenis doen. Van de 10 vragen kon Jan met één daarvan met zijn geweten niet wegkomen, het tekende toen al zijn karakter, als je ergens niet van overtuigd bent, ga dan niet marchanderen! Deze heikele vraag bleek voor de kerkenraad aanleiding om Jan niet te bevestigen. Wij zijn het wel eens, ondanks dit dogma dat er voor het ware geloof geen overtuigend bewijs bestaat!
Na de Julianaschool volgde na eerst een jaartje Mavo brugklas nog eens 5 jaar VWO. Welke richting het op zou gaan, was nog ongewis. Bij de buurman Henk Gerrits (driffie) werd hij voor even nog boerenknecht. De gruppe uutmest’n was geen toekomstbeeld dat lokte. De dienstplicht mocht hij overslaan; zijn lichting viel onder het kopje ’bijzonder’.
Van zijn vader zaliger kreeg hij zijn rijbewijs onder de voorwaarde dat hij voor zijn achttiende verjaardag geen alcohol zou drinken. ”Ik zag om mij heen dat alcohol ook kan leiden tot slecht gedrag, iets wat ik verafschuwde”. Nadat het roze briefje was behaald, en Jan bij de senioren na de wedstrijden aanschoof voor de derde helft, was het daarna standaard “doe mij maar een sapje”. De bijnaam Jan Sap was en is nog steeds actueel!
Afbouwbedrijf Boeve uit Lemelerveld werd de broodheer. Op 27 -2 -78 begon Jan als financieel planner. Het werk beviel hem, maar met het verstrijken der jaren begon het te schuren, omdat het enkel over de keiharde cijfers bleek te gaan. Het menselijk aspect waar hij zich steeds meer voor open stelde kreeg te weinig aandacht. Gaandeweg merkte hij de verandering in zichzelf op, n.l. ik wil meer voor mijn naasten doen! Het zaadje van het klaar staan voor een ander was in hem ontkiemd en zou uitgroeien tot een boom met een rijke kruin waar de medemens onder kan schuilen of even kan verkwikken.
Mantelzorger
Zo kon het gebeuren dat de planner op 40-jarige leeftijd aan iedereen kenbaar maakte, als ik 50 jaar ben dan stop ik, 5 jaar later herhaalde Jan zijn boodschap, dit ging daarna jaarlijks door totdat op 27 -2-2009 exact op de dag af na 31 jaar, zijn boodschap waarheid werd! Jan nu “Het was mijn bedoeling om 3 dagen per week in de zorg te gaan werken en de andere twee dagen met vrijwilligerswerk op te vullen.” “Echter, toen ik stopte werd mijn moeder hulpbehoevend, na haar overlijden in 2012 kon mijn vader niet meer zelfstandig blijven wonen”.
“Op de achterkant van een sigarendoos heb ik de berekening gemaakt, kan ik tot mijn AOW zonder inkomen verder, het kon bleek uit de berekening. Zo geschiedde dat ik na het overlijden van mijn vader in 2015 fulltime vrijwilliger werd. Het is zo gelopen, het geeft veel voldoening”. Je kunt niet in alles de regisseur van jezelf zijn, ook Jan niet!
OZC
In het hervormde gezin Warmelink, was het gebruikelijk om de openbare school ‘Nieuwe Brug ‘voorbij te fietsen, het Kerkbruggie over naar de Koningin Julianaschool. Hier trof Jantje zijn maatjes en die voetbalden bij OZC, daar meldde hij zich op 11-jarige leeftijd ook aan! OZC bespeelde nog de velden aan De Haarsweg. Een sportieve reis van de D-pupillen, C-4, C-1, de B-2 een jaar B1 en 2 seizoenen A-1 waarbij in het laatste seizoen de Geel- Zwarten inmiddels De Rotbrink als thuishaven hadden. Kampioenschappen leverde deze reis niet op, het was eerder vechten tegen degradatie, maar dat vormt je.
Op mijn vraag: je bent toch van origine linksbenig, schop ik iets tegen het zere been ”’Rien ik ben volledig tweebenig en dat komt, ik was puur rechts, maar we hadden een oude schuur met een geteerde zwarte deur met een klink en daar heb ik in mijn vrije tijd uren en dagen op geoefend, De klink moest ik voor mijzelf raken en altijd met links daar heb ik nu ook meer gevoel in”.
Senioren
Bij het eerste elftal wist Jan geen vaste basisplaats te veroveren. Daar komt bij dat de ene trainer het meer in je ziet zitten en je ook voor die ene trainer die wel de gevoelige snaar weet te raken meer over hebt. Jan, ”de beste herinneringen bewaar ik toch aan Be Korf, deze man was een groot motivator en kon je echt op scherp zetten, daar kwam bij dat je voor hem dwars door de muur wou gaan als team. Onder Korf had ik ook geen basisplaats maar mocht met succes wel alle bekerwedstrijden meespelen, hoe mooi als je die bokaal dan ook wint”.”Trainer Jan Maat heeft ook mij technisch door gerichte trainingen beter gemaakt”. Voor mijn eigen gevoel kwam ik snelheid te kort, zo eerlijk moet je zijn””.
“Maar met heel veel plezier heb ik in het tweede gespeeld, in het begin nog samen met o.a. Dinand Zandman en wijlen Henk Woertink. Een succesperiode waar ik 5 kampioenschappen mee heb mogen beleven”’ Het succesverhaal begon met Dick Cornelissen. Daarna kwam Henk Kok en met nog een succesvol tussenjaar van Dick kwam het tweede onder de bezielende leiding van Albert Horsman! Met al deze leiders (Coaches) werd de kampioensschaal omhooggehouden.
OZC 2 kampioen (ca. 1985)
Op mijn vraag, stel jouw ideale elftal samen, ik zet je op de linkshalf (linkervoetje), komt Jan na de nodige afwegingen met de volgende opstelling.
Doel Bert Jansen, linksback Frits Hengelaar, laatste man Johan Timmerman (de Kapper) voorstopper Jan Paarhuis, rechtsback Freddy Jansen. rechtshalf Gert Pieltjes, mid-mid Wim Mulder, linkshalf Jan Warmelink (Sap), rechtsvoor Dick Dunnewind, spits Gerrit Blikman, linksvoor Gerrit de Lange.
Reserves Jan Bloemers en Wessel Bergsma.
Trainer Be Korf leider Dick Cornelissen en grensrechter Jan Bril!
Uit de opstelling kun je afleiden, dat veel van zijn favorieten uit de buurtschap komen, met het motto D`RAN! Als rasechte Feijenoorder bekrachtigt hij zijn betoog met “Het begint allemaal met hard werken, dan komt kwaliteit en daarna mogelijk de zege “
Zwembroek affaire
De overstap naar de grote jongens ging geruisloos, ondanks dat het vlaggenschip iets te hoog gegrepen bleek. Komt bij dat het zwembroekincident een zware wissel op zijn ambitie trok. Wat bleek, Jan ging met het eerste elftal mee naar Doornspijk. Bij het omkleden zag de toenmalige trainer, de Zwollenaar Dick Schepers, dat Jan in zijn onderbroek in de zwarte sportbroek stapte. Met veel misbaar om zijn autoriteit te bevestigen, sommeerde de coach dat Jan een zwembroek aan moest trekken, dit met oog op de hygiëne. Jan, toen al niet op zijn mondje gevallen, diende hem van repliek met “ik heb een schone onderbroek bij me en die doe ik na het douchen aan”. Jan werd van het wedstrijdformulier gehaald, hij pakte resoluut zijn tas en keerde samen met Rudy Pots linea recta terug naar De Rotbrink, daar werd hij met open armen ontvangen om nog een helft bij het tweede mee te spelen.
Op het W.K in 1974 had het Nederlands elftal de zwembad affaire, iets waar Jan zich nooit aan zou bezondigden, OZC kreeg te maken met de zwembroek affaire! Het werd zelfs een agendapunt op de bestuursvergadering, deze soap! Jan nu over dat incident ”’Later realiseer je dat er meer jongens van de gevestigde orde waren die er niet op werden aangesproken, maar erger nog het ook niet voor mij opnamen, dat zegt ook wat.
Meer dan 45 jaar bij de senioren spelen, dan is een snelle rekensom (blessures daargelaten) snel gemaakt en kom je al gauw op meer dan 1000 wedstrijden in het Geel-Zwart. Mooie fraaie en ook belangrijke treffers kwamen er van de tweebenige middenvelder, zoals in de thuiswedstrijd tegen Enter Vooruit 2. Het was voor Jan een hoogtepunt in deze met 3-2 gewonnen wedstrijd waarin hij alle 3 treffers voor zijn rekening nam, de winnende was een volley van 25 meter een beauty, die hem altijd bijblijft!
Een wedstrijd met een negatieve lading onderging Jan bij S.V.I.. De scheidsrechter van dienst was zo partijdig, en toen tot overmaat van ramp ook nog de doelman Andre Petter onterecht uit het veld werd gestuurd, was de maat voor Jan vol. Hij ging even helemaal uit zijn plaat, en mocht daarvoor ook de rode prent ontvangen, het voorval tekende zijn rechtvaardigheidsgevoel dat door de arbiter zwaar was aangetast!
Walking Football
Ondanks zijn jonge uitstraling, er is hoegenaamd nog geen sleet te bespeuren, besloot Jan te stoppen met competitievoetbal. Op mijn vraag waarom “áls je het gevoel krijgt dat je geen invloed meer hebt in de wedstrijden, dan is het beter te stoppen”. “ik speel nu op dinsdagmorgen mee met het Walking Football en ik weet, er wordt door enkelen wat laatdunkend over gedaan, echter het plezier staat voorop en dat beleef ik iedere dinsdag weer”. ”Ook bij het Walking Football draait het om bewegen, spelinzicht en uiteraard scoren”. Dat laatste is Jan zeker ook toevertrouwd, op miraculeuze wijze weet hij regelmatig het doeltje te vinden.
‘Walking Football makes you feel forever and ever young’ zie de Benjamin van dit gemêleerde gezelschap!
Warmelink-tijdperk
Bij de voetbal is de vrijwilligerstaak van Jan zeer uitgebreid en alles omvattend. HIJ zat twee periodes in het bestuur van het voormalige OZC, zelfs de voorzittershamer werd door nood geboren voor een halfjaar gehanteerd, ook nog in de drukke periode van de verhuizing naar Westbroek. “Je kunt als vereniging een keer een mispegel hebben, maar je club mag daar niet de dupe van worden, Henk Steen heeft mij goede ruggensteun gegeven”.
Aan al de voorzitters die Jan heeft gehad, bewaart hij dierbare herinneringen, echter Henk Robberse sprong eruit. Robberse had het vermogen om zich heel gewoon tussen de leden te begeven, maar als het moest dan stond hij er pal boven. Later in het gesprek valt de naam van de oud OZC-preses opnieuw, als Jan op de begraafplaats Laarmanshoek komt dan wordt steevast even het graf van Henk Robberse bezocht. Het viel Jan op dat er nog steeds geen grafsteen is geplaatst. Dit heeft hem zo geraakt dat hij samen met Frits Koopman in overleg met de nabestaanden alsnog voor een grafzerk zorgde!
Henk Robberse in gesprek met Albert Zweers
Met Willem van wijngaarden heb ik zeer plezierig gewerkt in de stuurgroep om J.C.O van de grond te tillen. Deze samenwerking tussen OZC en OVC`21 was een mijlpaal in de geschiedenis van het voetbal in Ommen. De oud OZC preses van Wijngaarden was een verbinder, in gezelschap van Jan brachten ze samen bij OVC`21 op zondag de jaarlijkse nieuwjaarswensen over namens de zustervereniging! Het waren de eerste signalen van verdere verbroedering.
Daarna heeft Jan met Eline Hekman en Bertus Heuver de stuurgroep gevormd om te komen tot een algehele fusie. Deze stuurgroep met van OVC Ronnie Huizing en Gerard Habers (Lato) stond onder leiding van Jan Smit. De neutrale inbreng van deze K.N.V. B bestuurder was zeer positief. De woorden van Jan Smit wegen net even zwaarder, en hij kan naar alles objectief kijken zonder in emotionele sferen te geraken.
Op mijn vraag hoe Jan de fusie heeft ervaren, ”Dat er een fusie zou komen was mij wel duidelijk, de jeugd weer uit elkaar halen was voor mij persoonlijk een brug te ver ”. “De snelheid heeft mij wel verbaasd, maar de fusie is door de switch van OVC naar de zaterdag in een stroomversnelling gekomen”. Voor mijzelf maar ook uit respect voor OVC i.vm. het honderdjarig bestaan had het nog wel even uitgesteld mogen worden. Het stond al op de agenda in het voorjaar van 2022, de tijd heeft anders beslist, de fusie is goed verlopen. “Ik moet toegeven dat het plaatsen van de handtekening bij de notaris me wel raakte, je laat ook iets los”.
De toekomst van FC Ommen ziet er goed uit. Jan vervolgt ”het moet mogelijk zijn om binnen 3 jaar een stap hoger te spelen, in de eerste klasse dan zal er waarschijnlijk geschoven moeten worden, en dat moet je ook maar willen als club”. Het kader zal ook naar een hoger niveau moeten om je los te wrikken uit deze klasse. Ook vindt Jan en constateerde dat al eerder bij OZC dat FC Ommen een luie verenging is,” vrijwilligerswerk, het is een maatschappelijk probleem, als ik zie hoe groot onze vereniging is dan moeten er veel meer op staan die de handen uit de mouwen willen steken ”.
“Op dit moment ben ik naast jeugdsecretaris ook betrokken bij de onderhoudsploeg, samen met Harry Wassens (bestuur), Arie van Dorland en de opperklusser Gerrit Makkinga (Max), allemaal vrijwilligers waar ik een prettig contact mee heb”.
Post-Warmelink
Denken ze niet te vaak och Jan is onze man die doet het wel, je doet de deur open en je dooft het licht, ook daarin ben je een allrounder zelfs op je verjaardag sta jij achter de bar!! “Ik ben altijd bereid om nieuwe krachten in te werken, er zijn generaties waar veel tijd en energie door vrijwilligers in is gestoken, die zouden moreel gezien wat terug moeten doen, echter ze moeten ook willen”.
Hoe gaat dat straks als FC Ommen in de Post-Warmelink periode valt, wanneer het onvermijdelijke gebeurt en je het tijdelijke met het eeuwige verwisselt? ”Dat zal een paar maanden voor obstakels zorgen maar dan lost het zich toch wel weer vanzelf op ”Jan besluit met “niemand is onmisbaar, dus ik ook niet”, maar dat betwijfel ik sterk, gelukkig oogt Jan nog jong, zo sus ik de gedachte aan wat ooit zal komen.
Maar niet alleen de voetbal kan niet zonder hem, wat te denken van de Buurtbus deze wordt door hem bestuurd maar ook van achter de p.c. aangestuurd, de Cliënten ouderenzorg Saxenburg de nodige deurcollectes, verspreiding van de kerkbladen. Het wandelen met patiënten (Bejaarden) die aan de rolstoel zijn gekluisterd en dankzij hem toch van een uitje genieten! De onderlinge begrafenisverenging van Giethmen waar hij de voorzitter van is! Het is een volle dagtaak waar elke dag opnieuw met volle moed aan wordt begonnen!
Rust, Reinheid en Regelmaat
De 3 grote R`S-waren vroeger de pijlers van het opvoeden. Met deze bovenstaande stelling is Nederland na de oorlog opnieuw opgebouwd, het zijn bouwstenen die Jan samen met zijn oudste broer Henk (van et holt), nog steeds gebruiken! Reint, en de zusjes Ina en Evelien zijn al decenia geleden uitgevlogen vanaf het vertrouwde ‘Erve Meisters Henduk”.
Jan de rust zelve, is de vrouw in huis en bestiert de huishouding in het voorhuis, dus zorgt hij ook voor de fris wapperende was aan de lijn! Henk die normaliter boer was geworden, (ware het niet dat een zwaar motorongeluk deze plannen voorgoed doorkruisten) is de baas in het achterhuis.
Ook over de huishouding heeft Jan een eigen inzicht, de ramen was ik als ze smerig zijn, daar is geen schema voor. Wel volgens een vaste agenda wordt op donderdag het beddengoed van Jan aan de wasmachine toevertrouwt, een dag later kruipt Henk weer onder de schone kraakheldere lakens.“We houden van vastigheid zonder dat het autistisch lijkt, om 07.30 zitten we aan tafel voor het ontbijt, op zondag een uurtje later. En als het even kan om 12.30 samen lunchen, de warme prak die wordt om 17.30 naar binnen gewerkt. Dingen die goed zijn moet je niet veranderen, zo hou je het het langst vol aldus zijn uiteenzetting!
Ook een vast ritueel is dat er op zaterdag pannenkoeken op het menu staan. Op het moment dat ik om 11 uur weer huiswaarts wil gaan, wijst Jan op de kom met het beslag. ”Die ga ik zo nog even bakken!
Voor altijd jong
Op het eind van mijn bezoek gaan we omdat de kilte om ons heen slaat, toch nog even naar binnen. ls ik aan de keukentafel zit, valt mijn oog op een mooie Geel-Zwarte ingelijste oorkonde, welke vermeld dat de prestaties van Jan bij OZC niet onopgemerkt zijn gebleven. Na eerst in 2000 als lid van verdienste te zijn benoemd, kwam de bekroning in 2017, Jan werd erelid van OZC. Daarvoor had hij in 2013 al een koninklijke onderscheiding opgespeld gekregen van burgemeester Marc -Jan Ahne! Op de wand prijkt ook de oorkonde die hij in 2018 kreeg als vrijwilliger van het jaar!
Ook komt nog even vluchtig (ik wil geen mogelijk oud hartzeer ophalen), het liefdesleven voorbij. Een meisje, Jan heeft er nooit oog voor gehad, Mon Amour is voor hem een vreemd gevoel dat nooit is gekomen! Geen meisjes aan de hand dan ook geen trouwring aan de vinger. En niets wijst erop, ondanks zijn jonge uitstraling dat er ooit nog Jannie`s of Jantjes op het erf van Meisters Henduk zullen spelen. Als je alleen bent dan hoef je nooit water bij de wijn te doen, je eigen weg inslaan, de weg van Jan was klaar staan voor de medemens.
Met zijn 63 lentes jong heeft Jan zich op talloze terreinen dienstbaar opgesteld, het is hem nooit gevraagd, maar hij deed het omdat het zaadje moest ontkiemen en ruimte nodig had om uit te groeien! Als ik weer thuis ben, krijg ik nog even een appje uit Giethmen, met een toegevoegde foto waarop 13 pannenkoeken liggen te dampen, het water loopt mij uit de mond, …ik was te vroeg!!!
Meisters Jan namens iedereen of het nu bij de voetbal is of welk onderdeel van het vrijwilligerswerk dan ook, hartelijk dank voor alles je bent gelukkig nog jong, want we kunnen je niet missen.
Apotheose!
Na het interview kwam er nog een geweldige verrassing een meer dan verdiend hoogtepunt ,waarmee Jan in een heel bijzonder illuster rijtje kwam. Op 16 september j.l. kwam er hoogstpersoonlijk een ambassadeur van de voetbalbond naar clubhuis ’Weerkomm`n , om Jan te benoemen tot lid van verdienste van de K.N.V.B.
Een hoge onderscheiding waarmee de grootste sportbond nog maar eens mee bekrachtigd het belang te waarderen van de vrijwilligers die altijd klaar staan !De bescheiden weldoener nam gepast de oorkonde in ontvangst! Een waardering waar niet alleen Jan trots op mag zijn ,maar geheel voetbalminnend Ommen.
De hommage van de aanwezigen was dan ook een welgemeend langdurig applaus!
Op de keukenwand in huize Meisters Henduk is nog ruimte genoeg voor deze bijzondere decoratie. Elke morgen bij het ontbijt van de gebroeders zal de aanblik het jonge vrijwilligershart van blijdschap een keertje doen overspringen.
Hendrik Jan Marten Warmelink blijf jong …BLIJF VOORAL VOOR ALTIJD…. JONG!
Cultuur en historie FC Ommen. R. Habers.
Foto`s Gruble.
Extra: “Kritische volgers”over Jan Sap
Door de ogen van een ander!
Jan Warmelink, Sappie voor de ingewijden is een allround vrijwilliger waar je als Voetbalverenging en leefgemeenschap trots op bent, een voorbeeld voor velen.
In een interview kun je hem belichten, maar je kunt daarnaast ook aan een aantal mensen die hem van dichtbij hebben meegemaakt de pen geven om in een korte beschrijving weer te geven, wie Jan Warmelink voor hen was of nog steeds actueel is!
Het is gepast om als eerste met Eline Hekman onze secretaris van FC Ommen af te trappen, oftewel Lady`s First!
Eline Hekman
Vraagbaak met bijzondere sokken
Jan is een echte verenigingsman, een vraagbaak voor velen van ons en iemand waar je altijd van op aan kunt. Op zulke mensen moet je zuinig zijn binnen een vereniging!
Waar ik nog wel benieuwd naar ben , wat is de gedachte achter de geitenwollen sokken die hij altijd standaard over zijn voetbalkousen droeg. Daar moet ik namelijk direct aan denken bij Jan en voetbal!!!
Henk Warmelink
Het is als broer en huisgenoot prettig om met Jan onder één dak te wonen. We hebben de taken goed verdeeld en overleggen daar waar nodig is.Jan is een man die bij calamiteiten altijd klaar zal staan voor een ander!
Bertus Heuver
Onze rots in de branding
Jan Warmelink (Sappie), het eerste waar ik aan denk ,ZEKERHEID. Regelt alles ,want hij weet ook alles. Van Gemeente ,K.N.V.B. tot alles en iedereen in en om de vereniging en is daardoor een enorme steun ,maar gelijk ook onze….. achilleshiel.
Een rots in de branding door zijn rust en overzicht.
Gerrit Jan van Keulen
Jan “Sap”: Sober, gedreven en wijs man
Ik ken Jan al vanaf de lagere school [Juliana school]. In de overblijf pauze steentjesvoetbal [wordt dat nog gedaan?] en schaken [geleerd van Meester Smit]. Jan won bijna altijd.
Heeft een hekel aan verliezen, prima eigenschap voor een sportman.
Eenvoud siert de mens. Dit is helemaal van toepassing op Jan. Alles tot op de draad verslijten voor er iets nieuws komt. Rijdt 20 jaar in dezelfde auto, geen drank. Wel af en toe een verre reis: Kenia, Trans Siberië expres.
Stevige eigen mening. Dit is wat anders dan eigenwijs. Punctueel. En: Een man een man, een woord een woord.
Kennis van alles. Doe geen pubkwis tegen Jan want je verliest geheid. En natuurlijk vrijwilliger in hart en nieren. Van de jeugd bij de voetbal tot wandelen met bejaarden, buurtbus regelaar en chauffeur, buurt en begrafenisvereniging en zelf benoemd aanvoerder in elk elftal waar hij speelt.
Laten we hopen dat we nog lang van Jan zijn voetbalkunsten, ouwehoeren, hesjes uitdelen, aanvoerder zijn en nazitten mogen genieten, maar nu bij de veteranen.
Harry Wassens
Hoezo Fair Play? 😊
Toen ik in 1990 in Ommen kwam voetballen, kreeg ik al gauw te maken met Jan Warmelink, hij zat destijds in de selectie (1 en 2 trainden toen nog vaak 1 keer in de week samen).
Een echte box to box speler met een goed linkerbeen, een uitstekende wedstrijdmentaliteit en fair play hoog in het vaandel, wat hem op jeugdige leeftijd al tot aanvoerder maakte.
Inmiddels ben ik door diverse acties van Jan ten aanzien van het fair play tot wat andere inzichten gekomen, meer daarover op 16 september. Zijn specialiteit was even buiten te 16 kijken waar de keeper stond en dan met een boogje van links of rechts er over heen, en goal!!
Daarna dat prachtige juichen van Jan met een home run over het hele veld, hij zou eigenlijk onmiddellijk moeten worden ingehuurd als juichtrainer bij FC Ommen.
Inmiddels heb ik Jan leren kennen als medespeler, bestuurder, reisgenoot ,etc. een eigenzinnige man met een enorme harde schijf voor allerlei feiten, en die ergens echt de zin van moet inzien, anders is hij moeilijk te overtuigen.
Waar ik even bij stil wil staan is de vele trainingen die wij hebben gedaan, een heel ritueel bij Jan. We hebben denk ik, samen ongeveer 800 onderlinge partijtjes afgewerkt, hierbij was ik altijd tegenstander want Jan doet de hesjes en de indeling, net als hij een vaste zitplaats in de kleedkamer heeft, een zelf verworven recht waar je dan niet aan komt. (ik noem het een lichte vorm van autisme).
Ook verdenk ik Jan ervan dat hij stiekem bijhoudt hoeveel partijtjes winst hebben opgeleverd en hoeveel verlies. Dat blijkt ook vaak uit de indeling, Jan heeft bij een oneven aantal, altijd een man meer, wind mee, zon in de rug, hij doet de telling en de aftrap.(hoezo fair play??), hij kan alleen ernstig in de war raken als iemand wat later op training komt en zijn voorgenomen indeling in de war schopt, dan is hij echt geïrriteerd. Als Jan eens wint met een partijtje (wat niet zo vaak voorkomt) dan is hij ook intens gelukkig) en kan hij wederom zo intens juichen.
Maar is dat juichen altijd wel zo zuiver?
Zie het plaatje. iedereen zal denken is er gescoord? Ik weet wel beter. Dus is fair play een meer dan 40 jaar opgebouwde farce of realiteit?
Rob Meulenkamp
Als ik aan Jan Warmelink denk:
Jan Warmelink: super vrijwilliger, ongelooflijk met hoeveel enthousiasme en inzet hij zich al jarenlang inzet voor het voetbal in Ommen. Met name het jeugdvoetbal draagt hij een warm hart toe. Vraagbaak voor velen, nooit te beroerd om mee te denken of aan te pakken en ik heb het gevoel dat hij bijna op het sportpark woont.
Daarnaast heb ik vele jaren met Jan mogen voetballen: teamspeler en verbinder pur sang, vaste plek in de kleedkamer, onbetwiste aanvoerder, vaste linksback, beheerder van de zwarte kas, niet weg te denken geitenwollen sokken en een ontzettende hekel aan verliezen.
Mannes Schoppink
En toch is het goed gekomen…..
Jan Warmelink…, dat is lang geleden! Samen met wijlen Herman Jansen had ik op een zondagmiddag begin 1984 een interview met hem voor het clubblad. Ik heb het nog even opgediept. Op het erf van de familie Warmelink in Dalmsholte stonden vijf grote auto’s, waaronder een Mercedes zonder nummerbord. Er stond ook een Dafje bij. Jan was dus thuis.
We kregen al snel door dat het niet slim was al te kritische vragen te stellen. Jans broer Reint beoefende namelijk met succes een aantal Oosterse vechtsporten. Ongevraagd kregen we trouwens genoeg informatie over ons heen, noem het een kijkje in de keuken.
De zus van Jan klaagde dat haar broer nooit meehielp bij het afwassen. En dat Jan het vertikte aardappelen te schillen, zat moeder Warmelink nogal hoog. Als ik dit allemaal teruglees constateer ik dat het met Jan allemaal wel goed gekomen is. Als er bij OZC/FC Ommen toch iemand is die de handen uit de mouwen steekt, dan is het immers Jan wel!
Arjan Pot
Jan Warmelink, erelid, onmisbare vrijwilliger
Al sinds ik als klein jochie op voetbal zit, is Jan Warmelink er ook.
Jan was bij mijn weten in de kerstvakantie altijd aanwezig en druk met het organiseren van een zaalvoetbaltoernooi voor de jeugd.
Als oudere jeugdspeler van OZC weet ik dat hij veelvuldig in de kantine aanwezig was. Ik leerde toen waarom hij de bijnaam Jan Sap heeft gekregen. Over zijn voetbalkwaliteiten kan ik niets zeggen, want ik heb geen of nauwelijks ervaring met samenspelen met Jan.
De laatste jaren van OZC was ik zelf geen actief lid meer, maar maakten we als supportersvereniging graag gebruik van de hulp van Jan. Onder andere bij feestavonden hielp hij achter de bar, telde hij de omzet en sloot hij de kantine af. Jan stond altijd paraat.
Tegenwoordig heb ik als penningmeester met Jan Warmelink te maken. En nog steeds staat hij altijd paraat. Het afgelopen jaar heb ik veel aan Jan gehad, want hij weet erg veel en bij vragen kan ik altijd bij hem terecht. Hij weet onder andere wat af van de energiecontracten, financiële afspraken met de gemeente, inkoopprijzen en omzet van de kantine, afspraken KOMM-MIT, enzovoort.
Jan Warmelink is een onmisbare schakel bij FC Ommen en daarnaast een prettig persoon.
Henk van Elburg (Gruble)
Emphatische alleskunner
Ik had alle bijdragen hierboven al gelezen, voordat ik aan mijn eigen loflied begon. Dat was niet zo handig, want veel van wat ik van Jan vind, is hierboven al verschillende keren voorbijgekomen.
Dan maar wat geschiedenis. Ik weet dat ik met Jan (en Gerrit Jan)op de Julianaschool heb gezeten, maar daar houdt ook wel mee op. Ik zat twee klassen hoger, vandaar. Ik kende al wel broer Reint, want die zat bij mij in het aleereerste pupillenteam van OZC dat ooit op het veld (paardeweide) stond. Toen ik in 1970 stopte met voetbal wer Jan net lid.
Mijn eerste "actieve herinnering” aan Jan zal in 1974 geweest zijn. We zaten beide op de Jan van Arkel in Hardenberg en Jan had mij inmiddels al 1 jaar ingehaald. In de klassen 3 t/m 5 uit die tijd zaten veel voetballers uit Ommen (jan zelf, Peter van ’t Hoff, Wim Hart, Mannes Schoppink, Tjeerd de Haan), De Krim, Lutten, Gramsbergen, Vroomshoop en Hardenberg.
Wij voetbalden dan op het schoolplein een zoort zaalvoetbal met zitbanken als doelen. Veel tikken dus; hard lopen en slidings hadden daar niet zo veel nut. Jan was toen al vooral een technische voetballer, tweebenig en veel voetbalintelligentie. Wat dat betreft, ben ik het helemaal eens over wat Harry hierboven over Jan vertelt. Over alles wat hij doet (en zegt) is nagedacht. Ik kan me niet herinneren dat ik Jan iets onbezonnens heb zien doen. Zelfs als hij witheet was over iets wat er in het veld gebeurde en hij dreigde uit zijn plaat te gaan, zag je hem bij wijze van een afstand naar zichzelf kijken en bij zichzelf denken: "Wat ben je aan het doen, Jan?" en meestal hield hij zich dan op het laatste moment in en vloog (bijv.) de grensrechter niet naar zijn keel.
Ook hier geldt weer, vrijwel altijd geconcentreerd en wel doordacht. En alten we wel wezen, aan 1 Grondman in je team heb je ook meer dan genoeg :)
Jan is goed in kopduels. Hij scoorde regelmatig met het hoofd. Kwestie van timing (kopppie-koppie)
Na 1976 heb ik hem waarschijnlijk zelden of nooit weer gezien, totdat ik in 1988 als jeugdsecretaris in het jeugdbestuur belandde.
En vanaf dat moment zijn we tot elkaar veroordeeld. Tot zover de geschiedenis. Nu Jan zelf nog….
Hierboven heeft vrijwel iedereen al iets gezegd over de tomeloze inzet van Jan als vrijwilliger. Wat mij betreft het meest sprekende voorbeeld hiervan was, dat ik in de jaren dat ik met hem in het jeugdbestuur zat, wanneer ik hem nodig had, nooit naar zijn eigen huis belde.
Voor de jongere lezers, voor 2000 hadden we nog geen smartphones, dus als je iemand wilde bellen, belde je via een vaste telefoonlijn. Jan thuis bellen had geen enkele zin. Je kreeg dan zijn moeder aan de telefoon en die zie dat hij er niet was, want zijn warme hap stond nog onaangeroerd in de magnetron. Dus als ik hem nodig had, belde ik eerst naar Boeve Afbouw (zijn werk) of naar de kantine.
Naast zijn inzet bewonder ik Jan vooral om zijn rust, zijn vermogen om te luisteren en te relativeren. Inderdaad, hij kan verdomde eigenwijs zijn, maar hij heeft zijn argumenten wel altijd op orde en hij wil ook altijd wel in discussie. En, dat vooral, hij komt er ook eerlijk voor uit als ongelijk blijkt te hebben.
Net als iedereen zal ook Jan wel zijn opvattingen hebben over bepaalde mensen en bepaald gedrag. Maar hij blijft tegenover iedereen (vrijwel) altijd heel correct. Hij heeft, wat mij betreft, zoals ze dat tegenwoordig noemen, een zeer goed ontwikkeld empathisch vermogen. Hij heeft zo snel door wat voor vlees hij in de kuip heeft en hoe je die persoon het best op zijn/haar gemak kunt stellen. Daarom is het ook zo mooi dat hij zich vooral voor de jeugd inzet, want hij kan fantastisch goed met kinderen omgaan. Er is een hele goede onderwijzer aan hem verloren gegaan.
That’s it.
