Mijn gedachten vliegen ongeremd terug naar de tijd van De Rotbrink!
Het seizoen 86/87 eindigde voor de junioren van OVC in een ongekend sprookje. Zowel de A1- als de A2- junioren werden glansrijk kampioen.
Wekelijks omzoomde een talrijk publiek het veld, waar de paradepaardjes van trainer Bernard Simons en leider Henk Pasman hun suprematie aan alle tegenstanders oplegden. Grote blikvangers met buitenproportionele kwaliteiten waren met name in de as de stylist Erwin Vonderman en laatste man Peter van der Sar. De libero die als een veldheer van achteruit de lijnen uitzette. Met zijn fenomenale trap was hij in staat om de jeugdige spits Marco Puma keer op keer op zijn wenken te bedienen. Puma speelde als een dartel veulen en bleek met zijn aangeboren talenten van de buiten categorie te zijn; de doelpunten vielen ieder seizoen als rijpe appels in het netje!
De coach uit Lemelerveld speelde met twee voorstoppers waardoor Peter van der Sar vrij was om in te schuiven. Puma was de diepste spits en was ongekend snel, bij de aanname van zijn maatje van der Sar las hij al wat er ging gebeuren. Deze momenten waren mede door zijn snelheid voldoende om de verdediging van de tegenpartij open te breken!
Nog een belangrijke schakel binnen het geheel was de spichtige middenvelder Ronnie Huizing, een gebrilde puber en nog volop in de groei, zijn werk viel op als hij ontbrak.
In de laatste wedstrijd, op het veld van Alcides in Meppel werd met een klinkende zege de kroon op het seizoen geplaatst, de hoofdklasse was bereikt! Na de overstap naar de senioren viel het team automatisch uiteen.
Vlaggenschip
Herman van der Belt uit Berkum was benoemd als hoofdtrainer en had zijn huiswerk gedurende de periode na de winterstop al gedaan.
Erwin Vonderman, Peter van der Sar, Marco Puma en Edward Willemsen, het zijn bij voorbaat zekerheden waar plek voor was binnen het eerste elftal.
Maar de uit Berkum afkomstige vuurvreter nam ook het magere spillebeentje Ronnie onder zijn hoede.
De aanpak van de oefenmeester was er één van de Spartaanse praktijk, niets en niemand werd gespaard of ontzien.
Bij de eerste wedstrijdbespreking was zijn betoog voor met name de jonkies hard, maar ook zeer duidelijk, ”Binnen een halfjaar wil ik dat iedere tegenstander die naar Ommen komt, zegt damme, we moeten naar Ommen, die klotenploeg, Ommen …gatverdamme, dat is wat ik wil, een rotploeg voor iedere tegenstander, onverzettelijkheid zal er links of rechtsom komen”. “Verliezen moet een spaarzaam gebeuren worden, we hebben de talenten maar dat is niet genoeg, mentaliteit gaat onze vriend worden”.
Herman van der Belt(vuurvreter) zet zijn manschappen op scherp!
Op de trainingen waar ik zelf nog onderdeel van uit mocht maken, ondervond ik dat woord en daad aan elkaar werden gekoppeld.
Met de afsluitende partijen spatten de vonken ervan af, ze werden gespeeld op het scherpst van de snede!
Na afloop van één van deze eerste trainingen wachtten mij twee spelers bij de uitgang op, die mij als leider vroegen wat de bedoelingen waren van de heftige onderlinge partijen waarbij de vuurvreter de enkels van de jonkies volop in een duel had meegenomen!!
“Daar kom ik op terug jongens, tot die tijd geen paniek”.
Het relaas van de oefenmeester liet geen ruimte over voor discussie, ”Rien, ik ben blij dat ze bij jou komen, ik wacht erop dat ze mij terugpakken, ze gaan er net zo hard in als ik, of …ze gaan naar het…derde want dan wil ik ze nooit weer zien, ze hebben genoeg potentie, maar om een oorlog te winnen ben ik SOLDATEN nodig en geen padvinders”!!!Dat was de boodschap waar ik mee terug ging, naar de jongens!
Het vervolg is bekend. Edward Willemsen werd met zijn weergaloze linker van grote toegevoegde waarde, die mede met zijn treffer OVC op neutraal terrein (Westerbork) op 31 mei 1993 tegen Veendam1894 naar de tweede klasse schoot.
Ronnie transformeerde volledig, zijn vliegende tackles werden voor van der Belt een lust voor het oog. Hij werd van een padvinder een SOLDAAT met een moedig hart!
Onvermoeibaar sleurde Ronnie samen met Wim van Ommen zijn ploeg mee, menigmaal heb ik hem in de rust gemaand om even kalm aan te doen, met de woorden “Ronnie we moeten nog een helft”, de beentjes trilden als rietjes van alle inspanningen.
Van der Belt had binnen een halfjaar een ploeg neergezet die niet meer opzij was te drukken, een rotploeg (vechtmachine)acteerde op de Rotbrink. Met zijn vlammende wedstrijdbesprekingen zette hij alles en iedereen (ook de leider) op scherp, alle adrenaline spoot er op zondag uit.
Ronnie was altijd een zekerheid, zijn meespelen stond nooit ter discussie. Het vuur dat als een waakvlammetje aanstond, was volledig losgebrand! Op de handrem spelen was er niet meer bij, zijn sporthart maakte overuren!
Toch zat ie dus wel eens op de bank, samen met Rien…
Op zondag 6 mei 1990, met de frontsoldaten Wim van Ommen en Ronnie Huizing voorop, kantelde OVC na rust de hel van Ruinen in de zevende hemel van een geweldig groots kampioenschap! Liefst driemaal werd een achterstand omgebogen tot een gelijkspel van 4-4! Van der Belt keek na afloop als een Napoleon met een voldane glimlach naar zijn manschappen, zo tevreden over de geleverde veldslag!
Ruinen, na bloed, zweet en tranen ook de bloemen.
Bestuurder
Zo ontwikkelde Ronnie zich als een man met een hart voor de club, die zijn liefde voor OVC`21 op talloze terreinen liet opbloeien. Zijn empathische vermogen werd het kompas waar hij op vertrouwde!
Bij het opzetten van het zaterdagvoetbal bij OVC`21 heeft Ronnie een meer dan grote inspirerende rol vervuld. De vraag of hij wou ondersteunen, was beantwoord voordat de vraag volledig was uitgesproken! Deze stap onderkende hij als uiterst belangrijk om als club te overleven! De leegloop op zondag was immers al ingezet!
Samen met zijn OZC-vriend Ard Veurink zette hij het G-voetbal in Ommen op de kaart. Dit was het allereerste initiatief van OZC en OVC`21 om gezamenlijk een samenwerking op te zetten. Dit pionierswerk van Ard en Ronnie opende de ogen van de doorgaans sceptische Ommenaren voor de mogelijkheid dat OZC en OVC`21 een prima combinatie zou kunnen zijn!
Als dank voor dit veelzeggende pionierswerk verrichtten de twee vrienden op zaterdag 2 oktober 2021 de officiële aftrap van de fusieclub FC Ommen!
Witte Donderdag
Erwin Marsman, Jeroen Seisveld en Ronnie hebben niet alleen de verhuizing van De Rotbrink naar Westbroek op een voortreffelijke wijze gestalte gegeven. Ze hebben er bij de gemeente Ommen alles uitgehaald wat er voor OVC`21 inzat. De rug recht gehouden op het moment dat de gemeente de begroting over de rug van de club sluitend wou maken!
Deze vriendschap hebben ze op Westbroek verder uitgebouwd. Ze introduceerden bij het 90-jarig bestaan van OVC’ 21 het fenomeen De Witte Donderdag. Dit van oudsher katholieke feest vlak voor Pasen, kreeg in voetbalminnend Ommen een nieuwe dimensie!
Erwin, Ronnie en Jeroen met Berna Poelarends
Talloze bekende coryfeeën zijn er in clubhuis De Spil tijdens deze forumavond te gast geweest. Een kleine terugblik: Wim Kieft, Johny Rep, de oud referee Roelof Luinge, Hans Kraay senior, Gertjan Verbeek, Johan Derksen (VI)zijn maatje René van der Gijp en de voor FC Ommen bekende verbinder, Ommenaar Jan Smit e.v.a.!
Dit alles heeft ertoe geleid dat bij de voetballiefhebbers in Ommen Witte Donderdag omcirkeld staat in de agenda. Het is altijd een avond waar reikhalzend naar wordt uitgekeken!
JCO
Samen met Hedi van Delden - Kosters en de OVC`21 voorzitter Michel Neppelenbroek nam Ronnie zijn verantwoordelijkheid in de stuurgroep die er voor zorgde dat de jeugd van de Ommer clubs vanaf 2017 samen speelden. De oud-voorzitter van OZC en destijds van de stuurgroep Willem van Wijngaarden roemde de tomeloze en democratische inzet van de OVCer! “Ronnie is een man waar je op kunt rekenen en die altijd in oplossingen denkt, wat een fijne man om mee te besturen”.
In 2018 nam Ronnie als secretaris plaats in het dagelijks bestuur van OVC`21.
Een zware periode lag door het besluit van de vereniging om van speeldag te wisselen in het verschiet! De bijna honderdjarige club verhuisde naar de zaterdag.
FC Ommen
Een roerig voorjaar van 2020 brak aan, het wantrouwen tussen de clubs groeide, het was onrustig op Westbroek! Voetbal werd bijzaak, randzaken werden opgerakeld en verheven tot hoofdzaak.
Nadat de lucht was geklaard vonden de besturen van OZC en OVC`21 elkaar. De voorzitters van OZC, Bertus Heuver en van OVC`21, Gerard (Lato) Habers, namen naast Eline Hekman, Jan Warmelink en Ronnie Huizing zitting in de stuurgroep die onder leiding stond van oud Heracles preses Jan Smit.
Ook in deze zware periode deed Ronnie, ondanks de druk van voor- en tegenstanders van de op handen zijnde fusie, zijn werk naar eer en geweten.
Het beroep dat de club daarnaast op hem deed om het honderdjarig jubileum te leiden, werd als vanzelfsprekend meegenomen. Hij was het immers gewend om als soldaat van de infanterie voorop te gaan! Er werd een draaiboek in elkaar gezet dat van A tot Z klopte en waar de honderdjarige trots op kon zijn!
Op 19 april 2021 werd op de markt waar voorheen de oude muziektent stond een plaquette geplaatst, die blijvend memoreert aan de oprichting! In clubhuis De Spil werd het honderdjarig bestaan bescheiden gevierd en mocht de burgemeester Hans Vroomen het allereerste jubileumboek in ontvangst nemen! Op deze gedenkwaardige dag werd Ronnie Huizing benoemd tot lid van verdienste!
Helaas zou de coronapandemie de meeste festiviteiten plat leggen!
Onder toeziend oog van notaris Bentum worden de handtekeningen voor FC Ommen gezet
Buitencategorie
Op 27januari j.l., voor mij persoonlijk een dag met een zwarte rand, had ik ondanks dat toch een afspraak met hem, bij ons thuis voor een interview.
Ik dacht bij mijzelf, hij is voor mij een man van statuur, want in al die jaren had ik nog nooit iemand op visite gehad die ik thuis interviewde. Wel bij de paardenstal (2004, nl. Werner Vonderman en Kris Bakker) i.v.m. de komst van een veulen, dichterbij is er niemand geweest!
Ik zag er naar uit en appte hem, ‘Ronnie kom op tijd voor de koffie en de Hertog jan staat koud’!
Een dag voor onze afspraak las ik zijn appje, ‘Rien ik ben grieperig!!’
Corona denk je dan, maar dat was het niet!
Na een nieuwe afspraak kreeg ik zijn telefoontje,” Rien heb je even tijd voor mij, …ik ben ziek”.
Die nacht kon ik de slaap maar moeizaam vatten. Ronnie de man die zoveel voor OVC`21 had gedaan, mijn voetbalmaatje waar ik zoveel mee optrok en nooit tevergeefs een beroep op deed, hij is ziek!
In een periode waar hij met zijn gezin, zijn vrouw Miranda, de kids Anouk, Milan en Floor al zoveel leed voor de kiezen kreeg!
Een jochie die bestuurder werd en waar je diep respect voor hebt, omdat hij bereid was er dag en nacht voor de club te zijn.
Mijn gedachten vlogen in die onrustige nacht terug naar De Rotbrink, naar 1987, naar dat spichtige spelertje, de vele hoogtepunten die we samen deelden. Het pubertje dat mij opwachtte en om raad vroeg, zijn debuut bij het eerste elftal, de geur van een bezweet kampioenshirt dat je intens tegen je aandrukt, de bloemen na een glansrijk kampioenschap, de opbloeiende Zaterdagtak, het G-voetbal, witte donderdag, de fusie, het 100-jarig jubileum, de aftrap met FC Ommen, alles ….alles kwam in vlagen langs.
Op die momenten voel je wat een vriendschap die opgebouwd is bij de voetbal met je doet en hoe hard zijn ziekte je raakt.
Nu, na enkele maanden is Ronnie volop in behandeling. Namens geheel FC Ommen wens ik hem van harte beterschap.
Voetbalvriend, zoals van der Belt het beste in je naar boven haalde, zo zal je karakter er ook nu voor je zijn.
In Ruinen kwamen we strijdend terug en dat gaat nu ook gebeuren!
De koffie slaan we bij een volgende afspraak over, de Hertog Jan blijft koud staan.
Ronnie je bent een SOLDAAT met een ……LEEUWENHART!
Cultuur en historie FC Ommen R. Habers.
