Exact
Honderd jaar terug werd er voor het eerst door OVC in competitieverband gespeeld.
Mocht er toen door blessures of andere omstandigheden een speler uitvallen, dan was je als team genoodzaakt om de wedstrijd in ondertal te beëindigen! Het voordeel was, je had geen last van mokkende of teleurgestelde reserves.
Het niet kunnen wisselen van spelers is ook de reden dat op elftalfoto`s uit de jaren dertig… veertig… altijd 11 spelers poseren voor de lens.
Door de toename van het aantal clubs, waardoor er meer wedstrijden op de agenda kwamen en het gevoel van onrecht over het uitvallen van spelers werden de regels aangepast.
Vanaf september 1951 werd het toegestaan om alleen een geblesseerde speler te vervangen, zat een speler niet in de wedstrijd dan was je genoodzaakt om een blessure voor te wenden, maar dit simuleren lag nogal complex, want wie gaf daar het sein voor.
Er waren elftalleiders die de coaching deden maar het begrip trainer was een blanco bladzijde, dat veranderde in Ommen echt met de komst van Zwollenaar Ab van der Bent eindjaren 50.
De ontwikkeling van het voetbal en de aanpassingen van de spelregels gingen met de tijdzone mee!
Zo werd het toegestaan om meerdere wisselspelers in te zetten. Eerst 2, daarna vanaf het seizoen 95/96 kwam de regel van 3 toegestane wissels. Sinds de coronapandemie is er de mogelijkheid om maar liefst 5 wissels te gebruiken. Een regel die eigenlijk weer teruggedraaid zou moeten worden, daar het vooral kleinere clubs veel moeite kost om over een volwaardige reservebank te beschikken.
Op het Laar (Wembley) bij OVC en op de Paardeweide bij OZC zag je dat er bij de middenlijn een kluitje met spelers en begeleiders in weer en wind stond.
Vanaf de eindjaren 70 kwam er meer structuur en werden er twee Dugout`s (schuilplaatsen) langs de lange zijde van het veld geplaatst.
Met de Engelse benaming van Dugout wat vrij vertaald kan worden naar reservebank of bij hondenweer schuilplaats.
De sterkte van de reservebank is vaak beslissend voor verlies of winst.
De dugout neemt een steeds prominentere plaats in, het is een thuishonk, waar ook vaak een groot aantal supporters zich achter ophouden en zich bij het minste of geringste laten horen richting de scheidsrechter, maar zeker ook de grensrechter van de tegenpartij weten te raken met hun luide gebral.
OVC, 1986, geheel rechts staand Michiel Klomp.
Olifantshuid
Als eerste elftalbegeleider (1984-1991) kwam ik in mijn zoektocht voor een grensrechter uit bij Michiel Klomp.
De piepjonge Michiel had zich bij de jeugdteams al weten te onderscheiden en groeide uit tot de onbetwiste scherprechter tussen wel of geen vlagsignaal, hij werd een fenomeen, altijd messcherp en een geweldige uitstraling zonder de sportiviteit uit het oog te verliezen.
Echter, op mijn verzoek om hem te promoveren naar de zijlijn op zondagmiddag had Michiel één voorwaarde en dat was “Rien ik wil dat jullie in de dugout zitten waar ik voor loop, ik krijg bij de jeugd al zoveel bagger over mij heen en daar heb ik geen zin in, ik heb geen olifantshuid ”.
Bij de thuiswedstrijden kon ik hem die garantie geven, voor de uitwedstrijden had ik de regie niet in de hand. Echter het toeval wilde dat 3 trouwe supporters van OVC te weten wijlen Hein Jutten, Gerrit Meijerink en Anton Koggel altijd 45 minuten voor aanvang van de uitwedstrijden al aanwezig waren.
Op mijn vraag aan de trouwe mannen of ze dan al niet vast in de door ons gewenste dugout plaats wilden nemen en deze voor OVC bezet te houden zei Hein Jutten ”Habers, wij doet ons best en blieft zitten tot jullie dr bint”. Zo gebeurde, er ontstond een fijne wisselwerking met de drie van OVC, was er onverhoopt een afgelasting van het vlaggenschip dan ging er onmiddellijk een belletje naar Varsen om Jutten op de hoogte te stellen zodat er niet onnodig naar verre oorden werd afgereisd.
Honkvast, v.l.n.r. Hein Jutten, Gerrit Meijerink en Anton Koggel.
Switch
De thuis dugout is bij FC Ommen onder een paar supporters onderwerp van gesprek geworden, want deze reservebank is verruild voor die van de tegenpartij.
Om een goed beeld te schetsen van de beweegreden vroeg ik onze hoofdtrainer Mike Kelly welke overwegingen er aan deze switch ten grondslag liggen.
Mike,” Het meeste publiek staat normaliter het dichtst bij het clubhuis en om ervoor te zorgen dat we daar ons voordeel uit kunnen halen is het mijns inziens goed om de tweede helft naar ons clubhuis toe te spelen. Wanneer er dan in de tweede helft nog extra (vocale) ondersteuning nodig is, is het ook makkelijk dat de ‘dugout ’ aan deze zijde van het veld staat, vandaar de reden om te wisselen van ‘dugout”.
Zoals ik verwacht had, is de leiding van het vlaggenschip niet over één nacht ijs gegaan, en onderkennen zeker het nadeel, dat de eigen grensrechter nu voor de dugout van de tegenstander zijn taak uitvoert.
Daarbij vindt Kelly dat ook een scheidsrechter een belangrijke rol heeft om zijn assistenten bij misstanden te beschermen.
Ook vroeg ik naar de mening van onze vaste grensrechter Jaap Siertsema. Jaap, ” Ik ben me er meer dan ooit van bewust dat ik nog geconcentreerder moet zijn, en me af moet sluiten. In de eerste thuiswedstrijd vroeg ik wat aan de trainer van ASC en ik moet eerlijk zeggen ik schrok van zijn heftige reactie, die niet gepast was, vandaar dat ik nog alerter ben geworden “.
Jaap Siertsema
Om het iets breder te trekken vroeg ik ook aan ons erelid, voetbalkenner en trouwe supporter Henk Steen naar zijn kijk naar dit heikele onderwerp. Henk, “Je ziet het nergens, bij geen enkele tegenstander. Ik zie geen voordelen, wel nadelen en dan met name voor onze grensrechter. In de hectiek van de wedstrijd kun je als grensrechter onbewust een keer in de fout gaan, en dan kan er verbaal veel verkeerde emotie loskomen.”.
Kop van Jut
De maatschappij verhardt in een snel tempo, de sport gaat in dat verkeerde spoor mee.
Van de 4 looplijnen die onze grensrechter voor iedere tegenstander moet bestrijken, zou het mooi zijn dat er in ieder geval één hem het thuisgevoel kan geven en hij soms onderdeel kan zijn van een euforisch moment om dat te delen, nu is hij altijd de ‘Rèmi ’!
Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat geen enkele grensrechter blij is met deze verbanning en bij een nieuw seizoen deze scheld kanonnades mee laat wegen om nog een jaar ‘De Kop van Jut’ te willen zijn.
Grensrechter, de meest ondankbare taak die je bij een team nodig bent en waar je zo zuinig mogelijk mee om moet gaan, je moet ze koesteren!
Je kunt als team een beslissing nemen waarbij je als supporter een vraagteken plaatst, maar je er toch bij neer moet leggen, hoe vreemd het ook voelt!
Iedere medaille heeft een keerzijde of om Johan Cruijff te citeren “ieder nadeel heb zijn voordeel”!
Ik onderschrijf de mening van onze hoofdtrainer dat we op een positieve wijze als eerste selectie en supporters ervoor moeten zorgen dat er zoveel mogelijk punten op ‘Westbroek’ blijven. Daar voeg ik graag onze clubslogan, ’Met passie en plezier’ aan toe, met de insteek, ’Willen winnen en kunnen verliezen’!
Voetbal is een geweldig mooi en onvoorspelbaar spel, waar spelers, trainers, begeleiders, scheidsrechters, grensrechters en supporters een onderdeel van zijn, evenals een luidruchtige …. Dugout!
Cultuur en historie FCOmmen, R.Habers.
