JO19-1 is kampioen en gaat naar de 4e Divisie.
Het is bewonderingswaardig om te zien waar deze jongens vandaan komen en waar deze mannen nu staan. Een verschil van dag en nacht. Het verschil van het Ajax in 2023 en het Ajax van 2019. Laat ik het anders zeggen.. Het verschil tussen 11 individuen en 1 team.
Ik zal u even meenemen..
De voorbereiding van dit seizoen begon in de zonnige zomer van 2023. Al snel bleek dat het een ploeg met verschillende ambities was. Ambities die hoog lagen, ambities die laag lagen en ambities die volledig ontbraken. De onderlinge verschillen waren groot. Erg groot. Van zowel de ploeg, de staf als de club. We zaten niet op één lijn. Het verschil was te groot om op deze manier verder te gaan. Het verschil was te groot om op deze manier resultaten te boeken. En dat laatste dat bleek. We gingen keihard onderuit.
In Fase 1 wist de ploeg van de 7 gespeelde wedstrijden er maar 1 te winnen. Het kreeg 20 goals tegen en in de eindstand stond de ploeg uit Ommen, met een totaal van 4 punten, helemaal onderaan de ladder. Zeer pijnlijk. Onwaardig voor een club met zoveel visies, ambities en grootste plannen. Onwaardig voor een staf zoals deze. Onwaardig voor een ploeg waar genoeg voetbal, toekomst en talent aanwezig is. Het moest anders. Maar hoe?
De koppen bij elkaar. Groepssessies draaien. Open en eerlijk naar elkaar zijn. Elkaar de waarheid durven te vertellen. Irritaties uitspreken. De lat verplaatsen. Ambities bijstellen. Een middenweg zoeken. Zeggen wat je denkt, vindt en voelt. Je binnenwereld delen met je buitenwereld. Respect niet opeisen, maar verdienen. Met je bakkes voor die spiegel gaan staan en kijken wat jij anders kan doen. Niet meer wijzen naar een ander, maar kijken naar jezelf. Daar ligt je groei. Daar ligt je ontwikkeling. Daar is verandering mogelijk.
En dat verandering mogelijk is, heeft de ploeg dubbel en dwars bewezen.
We werden meer een team. We gingen het samen doen. Voor elkaar door het vuur. Een stap voor de ander doen. Twee stappen voor de ander doen. Drie stappen voor de ander doen. Stoppen met dat gejank en dat gemekker op elkaar, maar de focus op je eigen verbeterpunten leggen. Het gaat niet om perfectie, maar om progressie. Alles doen met overtuiging. Het maakt niet uit wat je doet, als je het maar met overtuiging doet. Fouten durven maken. Daar leer je van, want ‘There are no mistakes, only lessons.’.
Het teamuitje (padel in Zwolle), de frisse meloenen in de zomer, de sfeer in de groepsapp, de leerzame en zeer informatieve avond bij sportschool ‘The One’, minder gele rakkers achterover tikken op de vrijdagavond, het dollen onderling, de vibe tijdens de trainingen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Teveel om op te noemen.
We groeiden en we groeiden. Ook naar elkaar toe. In Fase 1 werd dit al langzaam zichtbaar, maar nog niet in de resultaten. Uiteindelijk kreeg de ploeg wat het verdiende en wist, na een reeks van 6 wedstrijden, in de laatste competitiewedstrijd van Fase 1 de eerste overwinning van het seizoen in de wacht te slepen. Een klinkende 3-0 overwinning. Was het lek boven?
Ja, het lek was boven. Het losse zand begon een geoliede machine te worden. De ploeg begon te draaien. Het plezier kwam terug. De trainingsopkomst ging omhoog. De wil om te winnen was zichtbaar. De sfeer was goud. De resultaten logen er niet om.
Het was een ploeg waar je voor naar het stadion kwam.
De galavoorstelling waar je in de rust al met 3-0 voor staat en in de 2e helft gas blijft geven waardoor je uiteindelijk met dubbele cijfers (10-1) van het veld afloopt en het publiek geeft waar ze voor gekomen zijn.
De wedstrijden die gewonnen werden met 1-0, waarbij het doelpunt pas in de allerlaatste slotfase gemaakt werd. Iets met doorzettingsvermogen en niet opgeven.
De derby waar je op karakter en met vechtlust terugkomt na een achterstand en alsnog de driepunter binnen sleept.
De wedstrijden waar niet alleen het baltempo omhoog ging, maar ook de mouwen.
Waar we er in Fase 1 van de 7 wedstrijden maar 1 wisten te winnen, was dit in Fase 2 totaal andersom. In de kampioensfase werden er 6 van de 7 wedstrijden gewonnen. In plaats van 20 goals tegen (fase 1), kregen we er maar 5 tegen (fase 2). We eindigden helemaal bovenaan de ladder. Glansrijke kampioenen. De meeste punten. De meeste gewonnen wedstrijden. De meeste goals voor. De minste goals tegen. Een waardig, maar dan ook een zéér waardig Kampioensteam!
Wat een ommekeer. En dat in een paar maanden tijd. De ploeg verdient alle lof en alle complimenten. Hoe deze klasbakken vanuit het niets zijn opgestaan en dit met elkaar hebben gedaan is een zeer groot compliment waard. Er schijnt zelfs een toto verslaafde uit Engeland te zijn geweest die een paar honderd Euro op FC Ommen JO19-1 heeft gezet. De quotering dat deze ploeg (na de blamage van Fase 1) kampioen zou worden lag zo ontzettend hoog, dat je miljonair zou zijn als het ook daadwerkelijk zou gebeuren. Inmiddels ligt die Engelsman al een tijdje op de Bahama’s te chillen. Namens het gehele team.. Geniet ervan man, zover het kan!
Ja, het waren een paar maanden om nooit te vergeten. Als assistent trainer droom je hier alleen maar van. Bij deze ook de complimenten aan Nick Olijdam (Trainer), Martijn Berger (Ass. Trainer) en Herman Schottert (Leider). Het was een waar genoegen om dit met jullie te mogen doen en dit met jullie te mogen meemaken. Mijn dank is groot. Erg groot.
Ook wil ik alle gastspelers bij deze bedanken. Jullie zijn van toegevoegde waarde geweest dit seizoen en dit is ook zeker een beetje jullie kampioenschap!
Om een lang verhaal nog langer te maken..
Ben trots op jullie, JO19-1 !
De groetzels van Otjewatmotje
