FC Ommen O8-1 verliest voor een tweede keer van WHC

Bekijk alle foto's op gruble.smugmug.com

De voorbereiding op deze wedstrijd was niet optimaal. Robin kon door omstandigheden, die we vanwege de avg niet mogen onthullen (maar het was een astmatische aanval), niet meedoen. Gelukkig kon hij wel de verslaggever zijn en aantekeningen maken in zijn schrift.
Ivo was ook niet helemaal fit, maar kon gelukkig wel meedoen. De leiders Sander en Stefan hadden Aylan bereid gevonden om mee te doen. Hij werd blij ontvangen door zijn oude teamgenoten. De wedstrijd tegen WHC beloofde pittig te worden. Eerder in het seizoen was er al een keer van hen verloren.

Toen de wedstrijd begon bleek ook direct al dat WHC goed was. Ze gingen erg fel van start en FC Ommen had moeite om alle aanvallen tegen te houden. Lasse moest een paar keer als een spiderman in de hoek duiken om ballen tegen te houden en er werd erg goed verdedigd door Tom M , maar er kon uiteindelijk niet voorkomen worden dat de 0-1 en de 0-2 vielen. Tijd voor een time out. Juul mocht met frisse tegenzin keepen en mocht de handschoenen overnemen van Lasse. De oplettende kijker viel het hierbij op dat dit niet zomaar handschoenen van de vereniging waren, nee het waren de eigen handschoenen van Lasse. Eigen handschoenen brengen vaak extra geluk door er een heel klein beetje in te spugen. Geluk konden we gebruiken, maar spugen hoort niet en dat gebeurde dan ook niet.
Stefan en Sander maakten enkele wisselingen in het team en pasten de tactiek een beetje aan. Dat werkte. Het tweede kwart werd FC Ommen sterker en het lukte om de 1-2  te scoren. De verslaggever (Robin) weet het niet meer zeker, maar dacht dat het Jelle was die scoorde. Hij wist het niet zeker, omdat hij in het schrift de namen van de doelpuntenmakers niet had genoteerd. Logisch, want dit was immers ook niet aangegeven door zijn vader. Blijkbaar is zijn vader niet zo slim...
De wedstrijd golfde heen en weer. Freek was net gevaarlijk voor de goal toen alle ogen de lucht in gingen. Er vloog wat door de lucht en iedereen vroeg zich af wat het was. Was het vogel? Was het een raket? Nee, het was de schoen van Jelle. Voor de duidelijkheid: Deze schoen was uitgegaan doordat een tegenstander erop was gestaan en het had er niets mee te maken dat de veters niet goed gestrikt waren door een ouder. De wedstrijd ging ondertussen verder en WHC wist nogmaals te scoren: 1-3. FC Ommen bleef aanzetten, en het zorgde nog voor een paar gevaarlijke momenten. Het zat niet altijd mee. Zo ging de bal uit een hoekschop genomen door Tom T via de paal naar Tom M en toen via de andere paal weer uit de goal. De "oes" en "ahhs" van de 23 toeschouwers galmden over het veld. Gescoord werd er echter niet meer voor de rust.
Na de rust mocht Jelle keepen. FC Ommen begon goed. Helaas kreeg Ivo wel weer last van zijn blessure en moest er af en toe weer uit. Maar FC Ommen bleef echt fel. Aylan schoot op de paal en er werd flink doorgezet door Juul en Lasse. Het werd daardoor ook 2-3 en 3-3 waarbij Ivo en Aylan de vermoedelijke doelpuntenmakers waren. FC Ommen rook bloed en de angst was bij de tegenstanders in de ogen te zien. We zaten in de flow en de overwinning lag binnen handbereik. De scheidsrechter besloot echter om de flow te onderbreken. Op zich had hij hier wel een goede reden voor en was hem niets te verwijten; het was namelijk tijd voor de laatste time-out. Toch gingen de gedachten even terug naar de vorige thuiswedstrijd waar een echte toparbiter de wedstrijd floot en net een tikje extra glans aan de wedstrijd gaf.  
Tijd voor het vierde en laatste kwart. Deze keer mocht Tom M op de goal. Bij WHC werd een wissel doorgevoerd; de topspeler aan hun zijde kwam weer in het veld. Hij was goed uitgerust, had misschien wel een suikerklontje gekregen en begon als een speer. Hij wist maar liefst 3 keer achter elkaar knap te scoren. Vanuit FC Ommen zijde wist Lasse nog de paal te raken, maar het was uiteindelijk Tom T die de 4-6 maakte. Het mocht echter niet baten. WHC wist nog een keer te scoren en  Juul of Lasse of Tom T of iemand anders wist uiteindelijk nog wat terug te doen. De eindstand werd 5-7.
Na de wedstrijd werd aan de vader van Ivo gevraagd om een quote te geven. "Dramatische wedstrijd" kwam er brommend uit. Maar alsof het lot ermee speelde, barste op dat moment het wat donkere luchtdek open en scheen er een zonnestraal precies bij hem op het gezicht. Dit zorgde voor een ommekeer in gezichtsuitdrukking. Een stralende lach kwam door en er werd geconcludeerd dat het gelukkig wel gezellig was geweest en dit een goede ervaring voor het team was. Op naar de volgende wedstrijd!