Tasse zählt nicht

Rijdend op de Duitse autobaan schrijf ik dit verhaal…

Ik mag met onze basis en kader leerlingen een kleine week naar Berlijn. Ondanks dat ik het thuisfront ga missen zijn dit de welbekende krenten in de pap voor menig docent.

Voorin de bus onze chauffeur Rudolf, naast mij mijn collega’s en mijn compaan Kees, achter mij onze leerlingen. 
De één luistert muziek, de ander kijkt een film. “Meneer moet u ook een snoepje?” Het is 09:30 uur, maar ik neem het aan en geniet stiekem van het suikerbommetje.

We rijden ter hoogte van de stad Braunschweig.
Dit doet mij denken aan een geweldig weekendje weg met mijn vrienden.
Elk jaar een weekend weg met de vrienden, maar dit jaar mochten we iets verder weg. Dit omdat twee vrienden van mij nog een verlaat vrijgezellenfeest te goed hadden.
Onderweg in de auto de koude biertjes naar binnen werken. Ook al was het nog geen 12 uur geweest, op deze dag mocht het gewoon.

We gingen naar de wedstrijd Bayer 04 Leverkusen tegen, jawel, Braunschweig. De club die inmiddels weer is afgedaald naar de tweede Bundesliga.
Voor de wedstrijd pils en bratwurst.
Een prima potje gezien. Maar de uitslag is mij ontschoten.

s’Avonds met trein naar Köln, de kroeg in. Samen met een groep supporters van Braunschweig de kroeg op de kop zetten.
Kortom prima feestje!!

Onze vriendengroep bestaat uit zeer verschillende personen. Een aantal is zeer geïnteresseerd in de politiek, anderen weer minder of helemaal niet. De één met een sportief lichaam en de andere weer iets minder.
Ondanks dat, zijn we wel een groep. Een soort van familie. We hebben het gezellig met elkaar, we helpen elkaar, we delen lief en leed.

Dit doet mij ook denken aan ons team. FC Ommen 4. Een groep mensen met verschillende levensstijlen, verschillende interesses en verschillende posturen. Maar ook wij hebben het gezellig met elkaar. We zijn een groep. We hebben dezelfde doelen.

Afgelopen zaterdag onze tweede bekerwedstrijd. Door in de beker hoeven we niet. We willen niet weer met de muts op en de handschoenen aan naar Oldenzaal om daar door het eerste team van de Esch te worden afgedroogd.

Het was warm zaterdag. Het was heel erg warm. 
Blote buiken aan de zijlijn en zwetende koppies in het veld.
Misschien een idee om lekker door te wisselen. Maar nee hoor gewoon pas in de rust gaan wisselen. Is prima natuurlijk…

Eerste helft één hoogte punt. Een prima genomen vrije bal van Koen Daman vliegt hard in de linker onderhoek. 1-0.

De tweede helft Koggel van de vlag, naar de spits. We hadden meer doelpunten nodig.
Helaas kwamen deze er niet.
Of toch, ja aan de andere kant. 
Eindstand: 1-1.
Publiek bedankt!
Snel naar de kleedkamer. Bier, droge worst en borrelnoten.

Volgende week de laatste bekerwedstrijd.
Hulzense boys 3 uit, 14:30 uur.

Het laatste woord is aan onze captain van de tweede helft, Niel Koggel; “de beker telt niet!”, ofwel Tasse zählt nicht!